ÖĞRETMENLER

Meraba arkadaşlar! Size öğretmenler hakkındaki düşüncelerimi açıklayacağım.Yedi yaşında okula başlarız.Öğretmenimizi daha tanımayız.Annelerimiz gittiğinde ağlarız.Ama bi süre sonra ona alışırız.Annelerimiz yerine koyarız onları.Bizlerin gelecekte zorluklar çekmemesi için bizlere eğitim verirler.Bazen bizim annemiz,bazen babamız,bazen dostumuz,bazen sırdaşımızlardır.Bizim için canını feda ederle.Anneler gibi bize bişey olucak diye korkarlar.Bazen bize sinirlenip bağırırlar.Ama sonradan bağırdıklarına pişman olurlar,üzülürler.Biz onlar için çok değerliyizdir,tabi onlarda bizim için çok değerlidir...Bize bir anne gibi iyi davranır,iyi eğitir ve bize bir şey olmasın diye elinden geleni yaparlar.Okadar iyilerdirki bazen onları bir meleğe benzetiriz.Bazen değil herzaman bir melek gibilerdir.Hakta melektende öte!Bunu biliyorum ki bizi çoooooooook severler.Bazen bize küserler.Ama dayanamazlar.Çünkü bizi onların çocukları ,yavruları gibi görürler.Nolursa olsun; bize bağırsın,dövsün,kızsın,hakaret etsin onları üzmemeliyiz.Nasil ki onlar bizi yavruları gibi görür,bizde onları bir anne gibi görürüz ve bunu biliyoruz ki anneleri üzmememiz gerekir.Öğretmenlerimiz annelerimiz yerine geçtiğine göre öğretmenlerimizide üzmemeliyiz.Çünkü her anne ya da öğretmen bir çiçektir ve bu çiçekleri kopartmamamız ve kırmamalıyız.Öğretmenlerimiz hiçbir zaman üzmemeliyiz.Öğretmenimm sizi çok seviyoruzzzzzzzzz!!!


yazan:Semra Ulus